بی ارزش ترین نوع افتخار؛

افتخار به داشتن ویژگی‌هایی است که خود انسان در داشتن‌شان هیچ نقشی ندارد،

من افتخار میکنم که….
پسرم
دخترم
ایرانی ام
فارسم،کردم،عربم،ترکم،لرم،بلوچم و…
مسلمانم، یهودی ام، زرتشتی ام، مسیحی ام و….
سفید پوستم یا رنگین پوستم..
رنگ چشمم یا قدم یا رنگ موهام اینجوریه یا اونجوری…

افتخار کردن به چیزی که انسان در بدست آوردنش هیچ نقشی نداشته بی ارزشترین نوع افتخار است..

از ویژگیهایی که خودمان بدست آورده ایم حرف بزنیم،
مثل: گذشت ، صداقت ، مهربانی ، انسانیت ، شعور ، دانش ، رشد علمی و …

آدمی را آدمیت لازم است
عود را گر بو نباشد هیزم است

همه ما روزهایی را در زندگی تجربه کرده‌ایم که به شدت از دست خود سرافکنده شده بودیم. اشتباهاتی کرده‌ایم که باعث خجالت‌مان شده‌اند و کارهایی کرده‌ایم که آرزو می‌کردیم با کمی تفکر و تدبرِ بیشتر، مرتکب آنها نمی‌شدیم. همه ما این روزهای ناخوشایند و تاریک را در زندگی داشته‌ایم. اما مهم شیوه برخورد و واکنش‌هایی است که نسبت به این اشتباهات از خود بروز داده‌ایم. تفاوت ما در واکنش‌های‌مان به مسائل مختلف است دیگر، این طور نیست؟ اگر نتوانیم از اشتباهات درس بگیریم و درصدد جبران برآییم، هیچ‌گاه فرصت نمی‌کنیم که با افتخار به خود، موفقیت‌های بزرگی در زندگی کسب کنیم.

کسانی که می‌توانند از اشتباهات‌شان درس بگیرند و در مسیر جبران و رشد خود را قرار بدهند، کسانی هستند که با افتخار به خود، همیشه در زندگی‌شان شاد و بهره‌ور هستند. آنها کسانی هستند که به دنبال رشد یافتن و تکامل، سعی می‌کنند نقاط قوت خود را روز به روز شکوفاتر کنند و به خود روحیه بدهند. واقعیت این است که وقتی عادت به افتخار به خود در ما به وجود می‌آید، اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کنیم. کسی که از اعتماد به نفس خوبی برخوردار باشد، یقینا شادتر و موفق‌تر هم در زندگی خود عمل می‌کند.